Pişmanlıktan sonra gelen; içten içe kopan tüm fırtınalardan, kendiniz için sarf ettiğimiz hakaretlerden yorgun düşünce ruhumuz, mahsunlaşıyoruz. İçimizdeki durgun suları birilerine anlatmak isteriz, şöyle bi ihtimalleri olan insanları aklımızdan geçiriveririz ama fark ederiz ki insanlar bizi fark edemeyecek kadar bencil. Daha biz sözümüzü bile tamamlamadan onlar çoktan bizim anlattığınız konuya bağlantılı olarak kendi hayatlarından değişen bir şeyleri anlatmak için cümleler sarf ediyorlar. Daha da acısı, biz de böyleyiz. İsteriz ki birileri bizi dinlesin, biz onları dinlerken bile.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.