Gönderi
Sanırım her insanın içinde bir şeyleri riske atıp daha iyi şeyleri kazanmayı göze alma içgüdüsü mevcut. Sadece olay kurgusu bile insanın bu gerilimden kopmasını engellemeye yetiyor. Kumarbaz'ı okurken de aynı hisse kapıldım. Başlarda kitap biraz sıkıcı ilerlese de sonrasında gelen kumar diyaloglarında, ortamın gerilimi öyle bir artıyor ki, insanı sürekli bir diğer sayfayı okumaya itiyor. Bir kitap bile bunu başarıyorsa sanırım insanların bir şeyleri riske atıp bir şeyler kazanma güdüsü her insanda ve her çağda bâki... İnsan hırsının, aşk hırsının neler yaptırdığını başarıyla aktaran kitap, aynı zamanda yer yer bize; insanın aşk ve para uğruna ne kadar küçülebileceğini anlatıyor. Kazandığıyla ve elindekiyle asla mutlu olmayan insanoğlunun "Biraz daha fazla..." "Az kaldı daha çok..." gibi söylemleriyle hem nefesini hem de cebindeki son kuruşu, kalbindeki son sevgiyi tüketişini görüyoruz. Yine de tüm olaylar silsilesinin sonunda cebindeki son kapiği de gidip kumara yatırıp, kaybettikleriyle kıyaslanayamayacak kadar az bir parayı kazanıp mutluca yemek yemeye gittiğini görüyoruz. Hiçbir zaman olayın genelini tartmıyoruz, sadece bir şeyler kazandığımızı sanıp avutuyoruz kendimizi insanoğlu olarak...
·
42 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.