Şükrü Erbaş mükemmel betimlemiş; “Sevmeyi özledim biliyor musunuz? Kayıtsız şartsız bir gülüşü. Bir doğruya sevinmekten çok bir saçmalığa gülümseyebilen hoşgörüyü. “Nerde kaldın” ayazını değil, "hoş geldin" iyiliğini. Geceyi bir hayal hazinesine çeviren uykusuzluğu...”