Varlıkların elimizden kaçabileceğini anlamıştım. Özellikle de kendi yarattıklarımızın. Özellikle gözümüz gibi baktıklarımızın. Ve ben de gülümseyerek kaçıp gidiyordum. Gizli bir acı içinde yaşıyordum, her şey ıstıraptı. Biraz bastırılmış, biraz cansız bir acı. Onun haklı olduğunu görmek istemiyordum. Fazlasıyla insani bir hikâyeye girmek, diğer yüzlercesine benzemek istemiyordum. Gittim.
Sayfa 28Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.