Dostoyevski'nin alışık olduğumuz hüzünlü, melankolik, psikolojisi zayıf, paçalarından vicdan azabı akan karakterlerini anlattığı 3 hikayeden oluşan minik bir yapıt. Bu hüzne rağmen aslında enteresan bir doğa sevgisi, hayat enerjisi var kitaplarında her zaman. Sanki gerçekten bu kadar güzel bir dünyaya bu kadar çirkinliği yakıştıramadığı için hüzünlü olduğu izlenimi yaratıyor bende. Dostoyevski severler ve hala bu hikayeleri bilmeyenler varsa naçizane tavsiyem olsun o zaman.
