Bazı insanların aradıkları yaşam, belki de kayboluşlarında saklıdır..“Yaşamak bir sokak lambası gibi
Bir gece evden atılmış bir çocuk sanki
Tek bir damla tek bir ses gibi
Aklıma düşüyor..”
../demiş Zahmet Vakti isimli şiirinde zarif şair Cahit Zarifoğlu.. (Korku ve Yakarış/ S:31)
İncelememin yakasına bu şiiri iliştirip başlamak istedim yazmaya, zira doğmuş olmanın yaşamak olmadığına bir örnektir bu kitap.. İnsanın yaşama arayışı bir ömür bile sürer kimi hayatlarda.. Tufan’ın hikayesi de öyle, adı gibi, Kayıp Tufan..
Samimi, gerçek, bizden olan olay örgüsü içinde bir kahramanı ince ince yaşatmış yazar. Biçimce de anlamca da ben çok keyif aldım okurken. Biçimce diyorum, zira kelimelerin dizilişlerinin kitabı ilerletmek için şık ve düzenli olması gerektiği inancımdan hiç vazgeçmedim..
Aynı tema içinde bölümlere ayrılmış kitap ve bir sonraki bölümde konudan çok uzaklaşmadan ayrı bir pencereye geçmiş yazar. Öyle akıcı ilerliyor ki, siz düşünürken başka bir konuya dahil oluyor roman kahramanı. Ayrıca olayların muhakemesini de etraflıca yapıyor yazar ve okuyucuya da, sen olsan?.. der gibi soruyor sanki, sonra sen de başlıyorsun düşünmeye ya da benzer durum ve kişileri anımsamaya..
İçerik olaraksa, bir insanın doğumundan kayboluşuna kadar aile/ arkadaş/ iş ve tüm muhtelif ilişkilerinde, size ben olsaydım dedirtecek hatalı/ hatasız, mutlu/ mutsuz yaşanmışlıklarını anlatıyor. Olaylardaki eğriler o kadar yumuşak ki, tamam artık böyle biter, dediğiniz yerde yepyeni bir süreç başlıyor, haliyle bu da heyecanınızı zayıflatmadan merak uyandırıyor. Ben olsaydım? Oldum bile belki de, ya da o karşımdakiydi? Kahramanın karşısında değil de yanında hissederek okudum kitabı, bazı şeyler öyle olmasaydı ama oldu.. diyerek, dinledim hisleri..
Aklım kitapta kaldığından çok ara vermeden en hızlısından okudum merak ettiğim için.. Dinlemeyi çok severim ben hele güzel anlatıyorsa karşımdaki, bu kitap da öyle güzel anlatıyordu işte..
Yazarın kalemiyle Mavi Kadar kitabıyla tanıştım sonraki süreç beni Kayıp Tufan’a kadar getirdi.. Kendisinin tüm geri dönüşleri ve kitapları adına derim ki; fikrine/kalbine ve yeni kitaplarına sağlık..
Velhasıl:
Bir çift gözden bi daha hatırladık dünyayı, belki de içimize baktık bi daha, sonra dedik ki yol hep var, yollar hep olacak.. Yeter ki gidecek gücümüz, yol alacak yoldaşımız ve o yola değecek hikayemiz olsun..
Gücüyle, yoluyla, yoldaşı ve hikayesiyle Tufan Karasu..
Su gibi derler ya öyle oldu, okursanız mutlaka kendinize ayna olacak konuları da içeceksiniz bir solukta..
Keyifli okumalar/l/a..
