Öyküyü roman gibi süsleyemezsiniz. Öykü yazmanın birinci ve en önemli kuralı akıcı bir şekilde konuşur gibi yazmak ve anlatmaktır. Konuşma diliyle, kendi tabiriyle akarak yazmış sevgili dostum Çağlayan. Bütün yorumlarda bahsedilen akıcı ve konuşur gibi anlatım tarzı denmesinin sebebi bu. Öykü yazmayı bilmek.
Kitap elime geçtiğinde babam beyin kanaması yüzünden yoğun bakımdaydı ve 15 gün baş ucunda beklediğim babamı malesef kaybettim. O 15 gün boyunca Kör Oldu, Sağır Oldu, Keskin Sirke, Babamın Gözyaşları ve tabi ki Ali BABA öykülerini kaç kere okuduğumu hatırlamıyorum. Acılı bir haldeyken daha fazla acının insana daha iyi geldiğini o zor zamanlarımda anladım sanki. Babamı ebedi uykusuna gönderdikten sonrada birer kere okuduğum diğer öykülere ve deneme yazılarına tekrar tekrar baktım. Sen her zaman her ortamda gerek seçtiği kelimelerle, gerek sesine verdiğin tonlamalarla çok iyi konuşan bir hatiptin. İlk kitabında ben gördüm ki konuşur gibi anlatım tarzınla da iyi bir katip olmuşsun. Ve öykü yazmanın hakkını vermişsin. Öykü ile roman arasındaki farkı çok iyi bildiğini ve çıkaracağın ilk romanını da çok iyi yazacağını ben şimdiden biliyorum. Acılı zamanımda daha da acıtarak bana güç verdin. Kitapta bir Afrika kabilesinin "aslan kendi hikayesini yazana kadar bütün hikayeler avcıyı övecektir" sözünü söyleyerek kendi hikayelerini övülecek kadar yazmışsın. Seni seviyorum Aslan kardeşim. Yolun açık, iyice açık olsun.
