Dışarıdan gelen çocukların sesi, yakınlardaki bir inşaatın sesi, yan komşunun bitmek bilmeyen misafirlerinin evin dışına taşan kahkahaları, ara ara ambulans ve itfaiye sirenleri gibi müthiş gürültülü bir ortamda yaşıyorum. Beni çok rahatsız ediyor ama bu gürültüde bile uyuyabiliyorum. Çünkü tüm seslerin birbirine girdiği bu gürültünün içine doğdum. Hatta öyle ki sessizlik olduğunda bir sorun olduğunu düşünüp şüpheleniyorum. Aslında bu karmaşanın ortasında ihtiyacım olan tek şey sessizlik. Bu sessizlik sesten arınma değil, etrafında hiç sesin olmaması da değil. Çevrendeki tüm uyaranlara ve seslere rağmen kendinle kalabilmek, içine dönüp kendini dinleyebilmek. Yazarımız Everest’in tepesinde, Kuzey ve Güney kutuplarındaki uzun yürüyüşlerindeki kendi içine yaptığı yolculuğu ve sessizliği anlatıyor bizlere. Böylesine gürültülü bir çağda sessizlik mümkün mü diye sorarsanız tabii ki değil… Yazarımızın anlattığı üzere, Virginia ve Harvard üniversitelerinde bilim insanları tarafından bir araştırma gerçekleştiriliyor. Bu araştırmaya göre katılımcılar bir odada 6 ila 15 dakika süresince müzik, okuyacak malzeme, yazmak veya akıllı telefona erişim imkânı olmaksızın yalnız kalmayı rahatsızlık verici buluyorlar. Hatta öyle ki bilim insanları, katılımcıların sessizlik içinde oturmak yerine elektrik şok almak gibi rahatsız edici bir şey yapıp yapmayacağını görmek için araştırmayı ilerletiyorlar. İçeride geçirdikleri zamanı kısaltmak istiyorlarsa kendilerine elektro şok vermeleri gerekiyor. Ve katılımcılar elektro şokun ağrılı olduğunu bilmelerine rağmen sessizlik içinde oturacakları zamanı kısaltmak için kendilerine şok verecek düğmeye basıyorlar. Katılımcılardan biri sessiz odadan çıkmasının ardından meraktan 190 defa elektrik şok düğmesine basıyor. Blaise Pascal’ a göre ise bu durum şaşırtıcı değil. Çünkü kendimizden sürekli kaçışımız, o kadar acılı bir gerçek ki, insanlar bunu düşünmekten bile kaçınıyorlar. Peki ya sen en son ne zaman kendi iç sesini dinledin? ‘’Dünyayı dışarıda bırakmak, çevrene sırtını dönmek anlamına gelmez; tam aksine, dünyayı biraz daha açık seçik bir şekilde görmek, bir yön tutturmak ve hayata âşık olmaktır. Sessizlik kendi içinde zenginleştiricidir. Bu, özel ve lüks bir vasıftır. Yeni düşünme biçimlerinin kilidini açabilecek bir anahtardır. Bunu bir feragat veya manevi bir şey olarak değil de daha zengin bir hayat yaşamak için pratik bir kavrayış olarak görüyorum. Veya biraz daha alelade söyleyecek olursak: Bir kez daha televizyonu açıp haberlere bakmaktan çok daha derin bir deneyimleme biçimi.’’ Senin tecrübe ettiklerinden daha fazlasını anlatan bir roman asla yazılmış değil. Bu nedenle derin bir nefes al. Sessizliği ve dünyayı nasıl dışarıda bırakabileceğini anlamak için çok şeye ihtiyacın yok.

Gürültü Çağında SessizlikErling Kagge · Alfa Yayınları · 2020393 okunma

·

67 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

F.