Gürültü Çağında Sessizlik (Dünyayı Dışarda Bırakmanın Keyfi)

Hareketli gurultulu yaşantımızın bize getirdikleri bizden aldıkları, teknolojiyle çevrilmiş hayatımızın ve kölesi olduğumuz çalışma saatlerinin içerisinde kendimizi nasıl uzaklastiririz hasret kaldığımız o sessizliğe nasıl ulaşırız sessizlik ortamını nasıl oluştururuz bu gibi bir çok bilgiyi kendi deneyimleriyle bize aktarıyor.

Dünya keşmekeşinin her zerresinde bazen bir tutam sükûta ihtiyaç duyuyoruz…
Kabuğa çekilmek için veyahut da kendi kabuğunu kırmak için, tempoyu bir kenara koyup sakince gözleri yumup kendi ile baş başa kalabiliyor mu insan? Doğanın engellerini bir köşeye fırlatıp, ruhu merkeze alıp sadece ve sadece kendi içine dönüp öz benliğimizi dinleyebiliyor muyuz?
Erling Kagge kendi deneyimleriyle bunu dile getirmiş. Yolculuk serüvenini kendi içine de uygulayan Norveçli yazarımız tecrübelerini aktarırken sesleri dışarıda bırakıp aslında kendi sessizliğini yaratmış bir bakıma…
Yaşadığımız bu çağda, teknolojinin bıraktığı ve bırakmaya da devam edeceği gürültüyü, insanın ruhu ile sessizliğinin karışımı olarak akıcı ve günlük bir dille yansıtmış.

***Belki de çözüm, dünyayı bir nebze dışarıda bırakıp, kendi özümüzü dinlememizde yatıyordur ha? Kim bilir..:))))))))))

Yaklaşık bir yıldır penceremden birkaç binanın yükselişini izliyorum. Toprağın kazılmasını, katların biçimlenmesini. İzlemekle kalmıyor onu dinliyorum da. Müthiş bir gürültü. Pazar sabahları da dahil olmak üzere.. Kulaklarımı tırmalıyor ama uyumaya devam ediyorum.
Çünkü biz bu gürültünün içine doğduk.
Her sesin birbirine karıştığı, sesin bir an bile kesilmediği bir dönemin içindeyiz artık.
Sessizlik olduğunda şüpheyle bakıyoruz birbirimize, bir felaketin habercisiymişçesine.
Tam da ihtiyacımız olan bir şey var aslında: Sessizlik. Bu sessizlik sesten arınma değil, hiç sesin olmaması da değil. Sesle birlikte sessiz kalabilmek demek.
Norveçli kaşif/yazar/yayıncı Erling Kagge bunu anlatıyor. Everest’in tepesinde, Kuzey ve Güney kutuplarındaki uzun ve bir o kadar soğuk yürüyüşlerindeki sessizliği.
Mümkün mü diye soruyorsunuz ki bence o kadar kolay bir şey değil..
En son ne zaman kendini dinledin?
Ne zaman memnun olmadığın bir ortamdan kalkıp, ardına bakmadan gittin?
Kendine sarıldığın zamanı hatırlıyor musun?
İkinci adımı atmaya korkup ilk adımı atmadığını biliyorsun değil mi?
Kendimi saf bir sessizlikle dinlediğim zamanı hatırlamıyorum. Ama bu kitabın kendimi iyi hissettirdiğini biliyorum. Kısa cümlelerin, Kagge’nin içe dokunan örneklerinin bana iyi geldiğini..
.
Nezihat Bakar Langeland’ın Norveççe aslından çevirisi, Füsun Turcan Elmasoğlu çalışması olan kapak tasarımıyla..

Sessizlik, huzur ve sükunet...

Sessizlik üzerine derinleşmiş bir anlatımla farklı bir perspektif kazandıran okurken bile dinlendiren bir kitaptı.

Bazı cümlelerinde takılı kaldım, düşündüm, sessizleştim devam ettim.

Baştan sona keyifle okuyacağınız bu kitapta sessizliğin peşine düşüyorsunuz.
Sessizliği bulmanız mümkün mü evet. Hatta kalabalıkta bile bulmanız mümkün.
Metrobüste giderken bulabilir, sokakta yürürken bulabilir, bir toplantı da bile bulabilirsiniz. Mümkün mü böyle bir şey diyeceksiniz ! Kitabı okumadan önce bende böyle düşünmüştüm. Aslında hepimizin ihtiyacı olan sessizlik değil mi? Biraz olsun kalabalıktan kaçmak, içimize dönmek ve kendimizi, sessizliğimizi bulabilmek..

Bana ne kadar az düşündüğümü fark ettiren kitap. Kitabı Pascal'ın bize verdiği mesajla özetleyebiliriz aslında: " İnsanın felaketi, ait olduğu yer olan odasında, kendiyle başbaşa kalmak istememesinden gelir." Günlük hayatın telaşından kaçıp, meşgul ve etkin olma arzusunu bir kenara bırakıp sessizce düşünmek insanın en büyük özgürlüğüymüş meğer. Telefonu kapatmak, tek bir kelime etmeden oturmak, bir kaç defa derin nefes almak ve düşünmek. Sosyal medyanın bize sunduğu hazır, dondurulmuş, baskıcı düşüncelerin uzağında, kendi vicdanın ışığında, sadece düşünmek.Belki de tek bizi doğruya götüren şey kollektif akıldan uzaklaşmaktır. Başucu kitabı olmayı hak eden eser.

En güzel sessizlik, içinizdeki sessizliktir. Eğer kendinizden kaçmak için sürekli ses arıyorsanız yeterince düşünmüyor ve kendinize yeterince vakit ayırmıyorsunuz. Gürültü çağında sessizlik kitabı, aslında teknolojinin bizi nasıl köleleştirdiğini, sessizliği nasıl unutturduğunu, en önemlisi de kendi fikirlerimizin nasıl başkalaştığını anlatan güzel bir kitap.

Erling Kagge, Norveçli kâşif, dağcı, yayıncı, yazar, avukat. Güney Kutbunu yalnız başına keşfe çıkan ilk insan, Üç Kutup Noktasını geçen ilk kâşif.

Gürültülü yaşamına bir süre ara verip her şeyi geride bırakarak gerçek sessizliğin peşine düşen bir adamın hayat öyküsüne dahil oluyoruz.

Yazar, mutlak bir sessizlik aramaktan çok mekan ne olursa olsun. Kendi içimizdeki sessizliğin önemli olduğunu ve bu sessizliğin gücünü hissetmemizi ister.

Kendi deneyimlerini paylaşırken birçok kaynaktan faydalanmış. Ayrıca yapmış olduğu keşiflerden fotoğrafları da kitabına eklemiştir.

Kitap okuyan her insanın içindeki sessizliği ve mutlak sessizliği keşfettiğini varsayarsak bizlerde birer kâşif sayılırız. İyi okumalar...

Sessizlik üzerine bir araştırma ve fikir kitabı. Sessizliği seven birisi olarak okurken hem büyük zevk aldım hem de şaşırtıcı şeyler öğrendim.
Sessizliğin katlanılmaz bulunmasına farklı bir pencereden bakmak.
Bu kitap sessizliğin değerini bilen herkese hitap edecektir diye düşünüyorum.

Güney Kutbunu yalnız başına keşfe çıkan ilk insan olmasının yanı sıra Kuzey ,Güney ve Everest Dağı zirvesini geçen ilk kaşif,dağcı, yayıncı, yazar ve avukat olan Norveçli yazarımız Erling Kagge sessizliği bulmak üzerine birçok farklı bakış açısı ve bilgi sunan 33 deneme kaleme almış. Kitabı bitirdikten sonra kendime ilk sorduğum soru “Ben ne kadar sessizim?” oldu. Daha sonra bu soruyu cevaplamaya çalışırken gelen diğer sorular “ Bu sessizliği dinlememe ne kadar izin veriliyor ?” , “ Peki bu sessizliği Norveçte yaşayan birinin mi bulması daha kolay yoksa benim mi?” Çünkü sessizliği bulmanın ve bunu üzerinizde ne kadar taşıyacağımızın sadece kişisel tercihlerle değil , içinde bulunduğumuz ve yaşadığımız sosyal çevreyle de alakalı olduğunu düşünüyorum. Kişisel sınırlamalar ancak bir kaç gürültülü pencereyi kapatmaktan öteye gidemiyor.Yani bir noktada yine “Coğrafya kaderdir.” e çıkıyoruz sanki.Çünkü içinde bulunduğumuz şartlarda “durmanın” bile büyük bir lüks olduğu bir dönemde olduğumuzu düşünüyorum.

Sessizliği arayın. Ona kavuştuğunuzda fark edeceğiniz asıl şey kendiniz. Gürültüden ve dokunmalardan uzak saf kendiniz. Kaos içimizde ve onun reçetesi de Yaradan'ın bize sunduğu doğanın sessizliğinde. Her şeyi bırakın ve sadece sessizliğe karışın. Mükemmel bir kitap.