"Yaralısın", romanımızın unutulmazları arasına girecektir.
-Yaşar Kemal-
(Arka Kapak)
Ödüller: Orhan Kemal Roman Armağanı, 1975
'Ne yaptılar sana?'
'Her şey.'
'Ne istediler senden peki?'
'Her şey, her şey. '
'Sen ne dedin? '
'Hiçbir şey...'
Başka söze, cümleye gerek mi var. Yine acılar, yine çaresizlik. Bu kadar yalın, samimi bir anlatım. Bu gibi olayları yaşayan insanları, yaşarken ölenleri, yaşarken kaybolanları anmak adına...
Çevrende güneşi alınmış bir sürü Nuri.
Bozkır mı? Bozkır bütün Nurilerin içinde.
Yoksa, yoksa sen de mi Nurileşiyorsun.
Kitabı tanımlayacak cümlelerden bir tanesi.
''Bit kadar küçük bir avluda, dört taş duvarın arasında, üzerinde mendil kadar küçük bir gökyüzü varken, hangi güneşin batışını, ne hakla, neresinden gözleyebilir, hangi bozkırın hangi güzelliğini yaşayabilirsin?''
''Güneş bile yok sayılır burada; ne doğan, ne batan güneş.''
İşkence... Okuduğumuzda bile sesi yüreğimizde ne kadar nefret uyandırıyor. İğrençlik adına her şeyi barındırıyor sanki. İşte bu kitap tam anlamıyla bu kelimenin yeryüzünde barınmaması gerektiğini anlatıyor. Ölümse ölüm, savaşsa savaş ama "işkence" değil! Okunması gereken bir dil ve alınması gerekenler mesajlarla yüklü bir kitap.
Türk Edebiyatında, bir insanlık suçu olan işkenceyi bu kadar etkileyici anlatan başka bir roman var mıdır?
Okunmalı ve okunması tavsiye edilmeli...
Kitap 12 Mart dönemini anlatan ve kurgusal anlamda kahramanın edilgen kılındığı ve yaşadıklarını değil, yaşadıklarının sonucunda yaşadığı hapishane hayatını ve işkenceleri anlatıyor. Romanda bütün kahramanların isimlerinin Nuri olması, benzer özelliklere büründürmeleri dışında, her Nuri'nin birbirine benzemeyen hayat hikayeleri neticesinde dahi aynı kesitte buluşmaları, soru işaretleriyle dolu diyalogları ile ilgi çekici bir kitap.
Kitaptan 32 Alıntı
Ölmezsen, öldürmezler, sakat bile bıraksalar, buradan çıkarsan, gün gelir de bir gün buradan çıkarsan, toprağın üzerinde, güneşin altında, insanların arasında bir alçak gibi yüzün eğik dolaşmamak isteğindesin. Kesin, kesin bir istek bu. Basılmış, ezilmiş de olsan, bir papatya gibi yaşamak kararındasın, ezilmiş, yaralı bir papatya. (Siyasi suçtan mahkum birinin düşünceleri)
Yaralısın, Erdal Öz (Sayfa 91)
Dünyamızda insan mekanikleşiyor .Mekanikleştikçe de insanlıktan uzaklaşıyor.
İnsanın bürokratlaşması , hele çağımızda ,bir çeşit makine haline gelmesidir ; yabancılaşması ,daha da çok yozlaşmasıdır. Bürokrat , kullanılan adamdır , bir çeşit alettir. Bürokratta bunu böyle kabul ediyor. Kendisini bir dişli , alet saydığından da,kendini böyle birisi olaraktan kabullendiğinden de , yaptığı işlerden dolayı kendini bağışlıyor.
Yaşar Kemal
Hazırsındır insanları sevmeye. Hep birilerine güvenmek, birilerine yakınlaşmak, bir şeyler vermek isteğiyle dolusundur. Güzel bir görüntüyü, güzel bir ezgiyi, güzel bir şiiri, bütün güzellikleri bölüşecek, paylaşacak birileri olsun istemişsindir. Senin yapında vardır bu sevecenlik. Yakınlaşmalarının çoğu yıkımlarla bitmiş olsa da böylesindir.
