İnsanlık

Hz.Ali'nin duası ile başlamak istiyorum incelememe;
'' Allah’ım, duaların kabulünü engelleyen günahlarımı affet'' Oturulan yerden dünyanın kurtarılmaya çalışılmadığı, ateşin sadece düştüğü yeri yakmadığı, boyunlara asılı ölüm korkusunun artık koparıldığını görmeyi dileyen, acıları paylaşmayı öğrenmiş bir teşkilat emeklisi olarak kitap okumayı sevdiğim için sitede yer alıyorum. Yanlış anlatabilirim, yanlış davranabilirim, hatta yanlış da anlayabilirim ama asla yanlış hissetmiyorum. Rainer Maria Rilke 'nin dediği gibi ''İnsanların çoğu yaşanmamış bir hayattan ölüyor. '' Emin olun ki ; çocuklarımı silah zoruyla büyütmedim, evime gelen misafirlerimi gözaltına almadım, çiçek açmayan menekşelerime işkence uygulamadım. HİÇ BİR OKURUN DİLİ, DİNİ, IRKI, MEZHEBİ, İNANCI, MEDENİ HALİ, HATTA CİNSİYETİ beni ilgilendirmiyor. Bazen o kadar ağır ithamlar, eleştiriler ve mesajlar geliyor ki anlatamam. Kurtlar sofrasında ayakta kalabilmek, eve namusunla ekmek götürebilmek ve tüm bunları eğilip bükülmeden ve ezilmeden yapabilmek öyle yorucu ki; evlatlarının gülen yüzü, yüreğindeki şükür dudağındaki dua da olmasa nasıl dayanılır bilemiyorum Bir kaç sayfa okumanın , dizeleri paylaşabilmenin getirdiği dostluklar hatırına; ne sebebini aramak ne de bahanesini bulmak, İçime sinen bir hayata en güzel adımları attığım , ne öncesi ne de sonrası. Yaşamak istiyorum o anı sadece yaşamak.. Ve İşte bazen paylaşımlar, beni yalnız bırakmıyor, kime gittiysem o benimle oluyor roman bitinceye kadar. Ama dostluk, anlayış, hoşgörü bitsin istemiyorum. Birbirimizi görünceye kadar değil de ‘’ nerede kalmıştık’’ diyecek dostluklarda yer almak istiyorum.Kim ne yaparsa yapsın, söylerse söylesin, sen, sana yakışanı söyle, sana yakışanı yap düşüncesinden ödün vermeden sadece dinliyorum. Lütfen, yorgunluğumuz, insanları yormamak , üzüntümüz kırılmamaktan kırmamaktan olsun. Şikayet etmiyorum sadece anlayış ve insanlık bekliyorum.
Kişisel gelişim kitaplarına ihtiyacınız var mı bilmiyorum tek diyebileceğim;
Mesafelerimiz zamanlarımız, her şeye rağmenlerimiz, sevmelerimiz nefretlerimiz. Bize minneti ve şükretmeyi öğreten deneyimlerimiz. Yaşadıkça çok iyi anlıyor insan ; kiminle dost olmanın gerekliliğini. Var gibi olup aslında olmayanları çıkarmalı hayatlarımızdan , almayana vermemeli, duymayana söylemeye gayret etmemeli, zaman kıymetli.
Güzel olsun ömrümüz, içimizi ferahlatanların elini tutalım, sevip sevilelim. Hatta çoğu şeyleri de boşverelim.
Gerçekten hayat çok kısa.
Keyifli okumalar.