İnsanlık

Kırıklarını aldırdım kalbimin
Zırhımı çıkarttım astım portmantoya
Güzel vücutlar boş suratlar
Benimse yenmiş tırnaklarım
Titrek ellerim var
Evet dedi ben de seni aldattım
Bİr kez de değil üstelik
Çünkü beni çok kanattın
Çok sevdiğim bir yalandın

Konuşmalarını dinledikçe insan budalalaşıyor. İlk bakışta zeki adamlar sanırsın, yüzlerinde ciddilik okunur, ama bütün söyledikleri şu biçim şeyler: Falanca veya filanca, bilmem ne satın aldı, bilmem neresini kiraladı. Başka birisi: Aa! olur şey değil; niçin acaba ? Ya da: Falanca dün akşam kulüpte müthiş para kaybetti, bir başkası üç yüz bin kazandı. Bıktım bunlardan. Bunlar arasında insanlık nerede ? İnsanlığın yüceliği, bütünlüğü nerede kaldı ? İnsanlık ufak paralar haline gelmiş.

Bir aşk ihtimali gerçek yapmış hayalini
Mutsuz hayatının parça parça dağınık resimleri

İnsan yaşar
Hayali kadar
Kimi hayal eder
Bir ömür yettiği kadar

Mutsuz hayatının parça parça dağınık resimleri
İnsanlık halleri
Mutluluk hayalleri
Nereye kadar?

Hayalperestsin
Güzel hayaller peşinde
Çok gençsin yanlış insanlar kalbinde
Hayalperestsin
Güzel hayaller peşinde
Çok gençsin, çok gerçeksin
Bu yüzden çok güzelsin

O kadar yalnızsın ki dayanamıyorum buna
O kadar sıcaksın ki çok soğuk kaldım yanında
Korkum yaralanman hayatta