Kanayan Erdal Öz

'Az sonra serin akşamüstlerinden biri daha başlayacaktı dışarıda. İnsanlar yine bıraktığı gibi olmalıydılar. İnsanlar gerçekten bıraktığı gibi miydiler?'

Kanayan, Erdal Öz

'Kitaplardan çıktı oğlum. Sanırım en büyük yanılgısı da bu oldu; kendi kanını boşalttı da o kitaplarda dolaşan kanı aldı damarlarına sanki.'

Kanayan, Erdal Öz

'Her şey her günkü gibiydi...'

Kanayan, Erdal Öz

'Kentin bir sürü pisliğinin lekeleyip ağırlaştırdığı kirli cam tavanda tıpırtılarla başlayacak ince bir yağmurun az öncesiydi. Bulanık kirli camın ötesinde puslu bir gün vardı.'

Kanayan, Erdal Öz

'Eksilen bir şey vardı dünyada... Yaşamın, doğanın bildik kıpırtısı, soylu diriliğiydi kesilen.'

Kanayan, Erdal Öz

'İki kere onar yıl yaşlandım, başımdan iki kere geçti bu. Biri, onu parasız yatılıya verdiğimde, biri de yıllar sonrasında. Onardan tam yirmi yılım gitti.'

Kanayan, Erdal Öz

'Gönlüne, kafasına doluşanlar yoruyordu, eskitiyordu onu. Duygulanmamak gerektiğini geç de olsa anlamıştı. Bu dört duvar arasında en büyük düşmanının duygu olduğunu çok iyi biliyordu artık; ama onsuz, duygusuz kalmayı başaramamıştı hala.'

Kanayan, Erdal Öz

'Gece saatlerinin dışında, burnunun dibinde serili duran bomboş yatağa gündüzleri bile uzanamayacak, belli saatlerde verilen yemeğin dışında hiçbir şey yiyemeyecek, bir bardak sıcak çay içemeyecek, alışkınsa günlerce sigarasızlık çekecekti. Sıkışınca helaya gitmek için kapısını tıklatacak, konuşmayacak, şarkı mırıldanmayacak, ıslık çalmayacaktı. Önlenemediği için olsa gerek, yalnızca düşünebilecek, özleyebilecekti...'

Kanayan, Erdal Öz

Onlar sordu, Ernesto sustu.
Onlar sordu, Ernesto güldü.
Kanıyla güldü Ernesto.

Kanayan, Erdal Öz