Luna Lunera
@Carpediem_meideprac
Sabitlenmiş gönderi
"İşte karşı karşıyasın. Haydi bakalım. Söyle söyleyeceğini. De diyeceğini.
Dinler de. Tatlı tatlı dinler.
Sevgiden söz aç.
Ne çıkar; o seni anlarsa değil, sen onu anlarsan bir şeyler olacak."
Şimdi şunu çok iyi anlıyorum ki bir insanın hayal edebileceği en büyük hikayeler aslında yüreğinde sakladığı hikayelermiş.
Bir kitap okudu
64 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Bu nasıl cümleler? Attila İlhan’a bayılıyorum…
uzak bir gökyüzünde bir mendillik temiz bulut,iki parmak kirlenmemiş mavi arayacağım: gözlerimi dinlendirebilmek için. dinlenirse! dinlenebilirsem! siz bir şehir midesinin,sıfırdan sonsuza doğru ürkek kibrit aydınlıklarını öğüterek,ölmesini yaşaması ne demektir bilir misiniz? nasıl bir dev yorulmasıdır,bu! nasıl,yemyeşil yosunlar büyüterek terlemektir! dinlenmek,hah,dinlenmek ne kelime?
Sayfa 67
Ömer Haybo: Attila İlhan’ın ta kendisidir.. ;)
halbuki ömer haybo,iç cebinde,neuilly(seine) damgalı mektuplar;birbiri ardınca bitmez tükenmez cıgaralara biniyor,gecenin sabaha bulaştığı yerde asıl kaybettiğini,yani kendisini arıyordu:çirkin,tutkulara tutkun ve en önemlisi ulaşılmaz hergele!
aylardır bir plak arayan…
yoksa seni içim sıra çok mu hızlı yaşadım
uzak olduğumuz halde ne oldu bilmiyorum
aramızda her şey bitti artık gelmesen de olur
bana yazmasan da olur seni hiç sevmiyorum
halbuki gelip gelip rüyalarıma giriyor
o çocuk yüzlü siyah trençkotlu kadın
aylardır bir plak arayan sayanora ismindeki
Sayfa 65
onu yüksekkaldırım'da akşamları görüyorum
siyah bir lale gibi yorgun boynu bükük
yarıyarıya yabancı yarıdan fazla uykusuz
kim olduğumu bilmiyor ne yaptığını bilmiyor
bir vitrin aydınlığında gizlice bakışıyoruz
birkaç satır yalnızlık
birisi neuilly’den iki uçak mektubum var
hangisini açsam birkaç satır daha yalnızım
Sayfa 65
yıldız falımda mutlaka yolculuk görünüyor
benim için bir şey yapın suçlu değilim ki
kimin kapısını çalsam elini tutacak olsam
kendiliğinden atıyor bütün sigortalar
şehrin bütün ışıkları bir anda sönüyor
Sayfa 65
Cezayir’de her gece sokağa çıkma yasağı
bir ağaç öldürülmüş galiba sonbaharda
yabancılar lejyonu’nda izinler kaldırıldı.
Sayfa 63
akşam üzerleri zehir zemberek acıydılar
yalnız bir zil çalıyordu tenha koridorlarda
niye çaldığını bir türlü anlayamadığım
zaten orada değildim bir uykuya saklanmıştım
bütün pencerelerimden deliler bakıyordu
Sayfa 63
sekiz on beş’te durmuş bütün meydan saatleri
gece mi yoksa gündüz mü iyice anlaşılmıyor
Sayfa 62
onları ben biliyorum asıl ben biliyorum
durup durdukları yerde sanki kayboluyorlar
müslüman meyhanelerinde sarhoştan geçilmiyor
Sayfa 62