“İshak Edebiyat ailesinin ikinci öykü kitabı Çilem Dilber’in kaleminden çıktı. Kapakta kitaba ismini veren öyküden masalsı bir kesit var. Zaten kitabı oluşturan öykülerin büyük bir kısmı için söyleyebileceğimiz kelime de masalsı. Daha ilk öykü olan Suzey’den itibaren başkalarına Marquez’in – aslında daha çok Onat Kutlar’ın – mirasını çok iyi bir şekilde kullanıyor yazar. Büyülü gerçeklik, zekice kurgulamalar, akıcılık ve güzel bir dil birleşince ortaya sıradanın çok ötesinde bir kitap çıkıyor. Kısa cümleler, belli bir tempoda seyretmeyi reddeden öyküler, garip ama empati kurulabilen kahramanlar, keskin bitirişler, bu kısacık kitabtan sıkılıp atmamıza engel oluyor ” Böyle başlamam gerekirdi belki incelemeye, ama Çilem’in kitabını okurken beni en fazla saran şey aşinalık oldu. O bildik tatlık dil daha önce görmediğim öykülerde bile kendisini hissettirdi. Olabildiğince tarafsız kalmaya çalışacağım. O yüzden çok dallanıp budaklanmadan sadece hikâyeler hakkında düşüncelerimi kısaca belirtip kararı size bırakacağım. İlk öykü Suzey o bildik Anadolu söylencelerine benziyor. Üstüne Shyamalan tarzı bir gerilim de eklenince öykünün ithaf edildiği kitaba benzer karanlık bir BG kurgu çıkıyor ortaya. Mitolojik göndermelerle dolu ikinci öykü Yolculuk’ta yine bir Anadolu ninesinin hayali yolculuğuna düşüyoruz. Bir milli klasiğimiz olan “yere batasıca gelin görümce” gülümsetse de sonunda her yolculuğun bir parça hüzünlü olduğunu kendimize hatırlatıyoruz yine. Tarihi Duvar Bakiyesi annesini kaybeden bir gencin hatıralarla bezenmiş, günümüz öykülerinde benzerlerini bolca bulabileceğimiz melankolik bir hikayesi . Fazla sarmadı beni göndermeler olsa da. Dilsiz Kahin de göndermelerin kullanıldığı başka bir öykü. Geçmişten gelen bir lanetin konu edildiği bu öykü kitabın genel yapısına uymakta. Sebaistian’da başka bir kulvara geçiyor yazar. Bir kaybedenin hikayesini anlatırken 80’lerin Amerikan gerilim filmlerine dönüyoruz sanki. Bir önceki öykü gibi fazla anlaşılamayan bir göndermeye sahip olsa da kurgu anlaşılır ve güzel. Kapaktaki kedinin yer aldığı Kuyruklu Yalan için ben susayım kitabın arkası konuşsun -alıntılardan sonra en kolay yer doldurma yöntemi bu, nasıl olsa kimse okumuyor:)- “Her insanın bir kuyruğu olduğu rivayet edilir, görünmese de sezilir, sezilmese de sanılırmış. Bu kuyruk kişinin peşi sıra sürüklenip dururmuş. Kimi insan bu var-yok hale dayanamaz, kimseler görmeden kökünden keser kurtulurmuş ondan. Kimisi de durumu kabullenir, yaşam boyu ayaklarına dolaşıp durmasına izin verirmiş bu kuyruğun. Ya da tüm bunlar kuyruklu yalanmış. İnsan çıkıntılı değil eksikli bir varlıkmış. Çilem Dilber kuyruğun varlığına inananlardan. Öykülerini sanki ona bakıp yazıyor. Görünür kılmak istiyor görünmeyeni. Kuyruk, taşralı, kentli, kadın, erkek, çocuk, büyük demeden herkesi herkese eşitliyor; seslerin karışmasını göze alarak, düşünceyi konuşmaya, iç dünyayı dış dünyaya denk getiriyor. Görünmeyen, saklanan, kaybolan ne varsa ortaya çıkıyor. Hayal gerçekle, karanlık ışıkla, yok var’la, olmaz mümkün’le buluşuyor. Kuyruklu Yalan, doğrudan dokunmak yerine etrafı dolaşmayı tercih ediyor: “Gerçekliğin çerçevelerini kırmak” için…” Kısaca kuyruklu bir öykü Kuyruklu Yalan. Sonraki Kral ve Adamlar’daysa ilişkilere giriyoruz, hafif ama sevimli bir öykü. İki katil arasındaki geçen bir satranç maçının finaliyle klişe olmaktan bir parça uzaklaşmış öyküsü Şah-Mat, günümüz insan problemlerine odaklanmış renkli hikayeler Cins İsim ve Siz Hepiniz, Ben Tek’ten sonra yine ne yazık ki bizi ismi gibi sarsamayan klasik bir taşra hikayesi Yumruk’la kitabı bitiriyoruz. İki üç tane bana hitap etmeyen öykü dışında beğendiğim bir kitap oldu aslen. Bitirişin daha vurucu bir öyküyle yapılabileceği dışında bir eleştirim yok. Zaten kendisinin bu kitapla kalmayacağına eminim. Umarım Çilem de ileride Latife Tekin gibi Türk edebiyatının temel direklerinden birisi olur.

Kuyruklu YalanÇilem Dilber · Nota Bene Yayınları · 202169 okunma

··

876 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Erhan