Yanlış hatırlamıyorsam Bursa cezaevinde tanışıp üç buçuk yıl kadar sıkı bir dostluk ilişkileri oldu. Orhan Kemal'in şiirlerine fırça atan Nazım, bir gün Orhan Kemal'in kısa bir öyküsüne rastlar. O günden sonra da onu düzyazıya teşvik eder. :)
Yine de Orhan Kemal şiir yazmayı bırakmamıştır. Cezaevinden ve dolayısıyla candostu ve öğretmeni Nazım'dan ayrılırken bir şiir yazıp ona armağan etmiştir. Şiiri alta bırakıyorum:
“Ekmek, kin, hasret,
Fakat Nâzım Hikmet,
sen şu kadar kilometre uzakta
kalmana rağmen,
Aydınlık yüreğimin duvarına
dayayıp sarı saçlı başını,
Batan bir yaz güneşi hüznüyle ağlatacaksın arkadaşını..."