Gamze Güller Hanımı birkaç söyleşide dinleme imkânı buldum. Bu ilk okuduğum kitabı. Belirtmeliyim ki; kitaptan önce müspet ve zarif kişiliği ile dikkatimi çekti. Bu sebeple ben de müspet bir ön kabulle başladım kitaba... Betimlemelere bayıldım. Okurken hikâyelerdeki durumların içinde hissettim kendimi. "Cafer" adlı hikâyeyi çok beğendim, çocukların dünyasındaki masumiyeti masal tadında aktarış çok hoştu... Bir Alzheimer hastasının sinesini in'ikâs ettirdiği "Sözcüklerin Tortusu" isimli hikâyede geçen şu cümleler: "Sözcükler ne zaman kaybolmaya başladı? Önce tınılarını yitirir gibi oldular. Ardından renklerini. Arada bir yerlerde dokularını kaybettiler. Kağıt üzerinde başka, zihnindeki boşlukta başka. Nasıl oluyor da bir sözcük izini kaybettirebiliyor aklında?" Bu durumu yaşamadan, insan zihnindeki bu nisyan durumunu tanımlama şekli, takdire şayan... En etkileyici bulduğum hikâye" Nehir" idi. Orada bir kendini arayış vardı sanki. Belki de insanın iç dünyasına yaptığı bir yolculuk... Okurken soğuğu taa içimde hissettim diyebilirim. Bilge kişi, nehir, o dondurucu soğuk... Yazar bu imgeleri okuyucunun kendi zihin dünyasına bırakıyor... Bir de öyle bir ifade edişler var ki; sanki insanların içini görüyor gibi... Nasıl böylesine gerçekçi ve bu denli derin bir empatiyi kurabilmiş yazarımız, insan merak ediyor...

Durmuş Saatler DükkânıGamze Güller · İletişim Yayınları · 2020111 okunma

·

195 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yasemen