acısı içimde durdu hep.yıllar geçtikçe anladım,insan içindeki acılarla büyüyor ve hatıralar vücudumuzun her yanına dağılıyor.sonra bir kitap,bir gülümseme bir renk ya da çok küçük gördüğümüz herhangi bir şey...bir rüzgar esintisi...bizi hatırların kucağına atıveriyor.
Sayfa 13Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.