Bir gün beş altı genç arkadaşla birlikte ziyaretine gitmiştim...
Arkadaşlar imzalatmak üzere kitaplarından da satın almışlardı. Ayrılmadan önce herkes kitabını tek tek imzalattı. Sonuncu kitap Umut'tu. 'Umut'u görünce duygulandı, eline aldı, sayfalarını karıştırmaya başladı ve bir sayfasında takılıp kaldı. Uzun uzun okudu. Yanında oturan asistanı hanımefendiyle göz göze geldik. Çünkü sürenin uzaması ve Pakdil in hareketsiz kalışı tedirgin etmişti beni. Asistanı bakışlarımdan benim derdimi anlamış olmalı ki "ağlıyor" dedi. Ayaktaydım. Pakdil'e doğru biraz yaklaştım. Umut'un sayfaları arasına düşmekte olan gözyaşlarını gördüm. Tabii hepimiz duygulandık. Salona bir sessizlik ve hüzün hâkim oldu. Neden diğer kitaplarında değil de Umut'ta ve ağlamıştı? Bunu düşündüm. Umut! Pakdil, Umuttur.
Sayfa 11Kitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.