Bu tarz şiirsel bir üslupla kaleme alınan bir kitabı daha önce hiç okumamıştım. Siddartha ve Siddartha’nın yaşam öyküsü benim için ilk ve nadide eserlerden biri oldu. Gelişigüzel okunulacak bir kitaptan ziyade durup düşünmemi, acaba ben neyim’i, nerede durduğumu, ne yaptığımı, Ben’imi tanıyıp tanımadığımı, o öz’e ulaşıp ulaşmadığımı sorgulamamı sağladı. tam da bu noktada Siddartha’nın yaptığı şeyde buydu kanımca; Ben’ini bulmak… Oraya buraya savruldu, Buddha’nın, babasının, Samanalar’ın öğretilerine saygı duysada onların yolundan gitmemeyi tercih etti. Kendi Ben’ini kendi özünü kendi bulmalıydı. Bu uğurda acılar çekti, çoğu şeyi de öğrendi; “çocuk insanlar” dediği kişilerden. Ormanda yaşayan bir Samana iken tüccar oldu, çok paralar kazandı, kumarlar oynadı, Kamala’sı ile tanıştı, sevdi onu sevgi nedir bilmeden. Sevemedi bu çocuk insanların yaşamını; Böylesine bir yaşamı seçtiği için kızmıştı kendine, intiharı, ölümü bile düşlemişti kendisine olan öfkesinden… Ben’inde böylesi bir yaşama yer yoktu, olmamıştı. Ormanı terk edip, şehre geçen Siddartha şehiride böylelikle terk etti. O Ben bir yerlerdeydi, bulacaktı onu, yaşamın özünü. Zannediyorum ki bu kitabı okuyan kişiler farklı farklı yorumlarda bulunacaktır çünkü, tek bir yorum çıkarılamaz bu kitaptan. Herkesin düşünceleri, yaşanmışlığı, özü farklıdır, Ben’i farklıdır. Okunması gereken bir kitap, okunup dersler çıkarılması, bazı sözlerinin özümsenmesi gereken bir kitap…

SiddharthaHermann Hesse · Can Yayınları · 202038,3bin okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Çağla Atmaca