BİR UMUT TUTAR İNSANI
Unutulmuyor yaşanılanlar
Birer birer zihnime yerleşmiş
Sanki her anım sırat köprüsünden geçmiş
Bu gözler öyle hadiselere oldu ki tanık
Kalbim kırık toparlanmayacak kadar dağınık
Şimdi derin bir acı yüzüme hakim
Yalnızlığın kıyısında oturan yüreğimse sakin
Mutlu olmaya korkan yüreğim
Ürkek bir serçe misali
Hazin dansı ile bütünleşti canevim
Artık ne hüzün ne mutluluk ne de keder
Törpülenmiş hislerimle oldu gönlüm derbeder
Zor gelse de hayat, umudun hatırına yaşamaya değer.
Sayfa 75Kitabı okudu
··
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.