Otobiyografik beşlemenin ikinci kitabı “Öteki insanları ters yöne giderek buldum” cümlesi ile başlıyor. Alışık olduğumuzun aksine, yaşam sevinci dolu ve insanların arasına karışan bir Bernhard ile tanışmak oldukça ilginç bir deneyimdi ve hepimizin bildiği gibi böyle anlar uzun sürmüyor.
Çok üzgünüm, mutlu olduğun o zaman aralığında kalamadığın için ve hayat seni böylesine yıprattığı için…
