Sanırım çocukluğumdan beri, içimde çok da fark etmediğim bir his vardı;
"önce kendi mutluluğunu düşün Şeyma, sonra sevdiklerini."
Nasıl? Bencil miyim?
O zaman size uçaklardaki uyarıyı hatırlayatım.*
"önce kendi oksijen maskenizi takın, sonra çocuğunuzunkini."
Bilmem anlatabiliyor muyum.