Mahir Ünsal Eriş ile "Benim Adım Feridun" öyküsüyle tanışmış gerisini getirmemiştim. Son bir haftada "Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde" ve "Olduğu Kadar Güzeldik" öykü kitaplarını bir çırpıda okuyuverdim. Dili çok samimi ve muzip olsa da öyküler bir o kadar hüzünlüydü. Bazen okurken yok artık bu da olmamıştır der inanmazsınız ama bu kitap da her şey o kadar gerçek geliyor ki umarım olmamıştır diyor insan. Hayatımız, tercihlerimiz hep yaşadığımız tecrübelerimizle şekillenir bu kitap anlattığı hayatlarla yaşamadan da tecrübe edindiriyor insana. Tecrübelerin yanı sıra bir gezintiye de çıkarıyor insanı. Şu evlere tıkıldığımız pandemi günlerinde Bandırma, Ankara, Samsun gezdim sayesinde. Zaten bir Ankaralı olarak da ne zaman bir kitapta filmde Ankara görsem ayrı bir gönül bağı kurmuşumdur. Öyküler hep yetersiz gelir bana. Tam anlamıyla dahil olamam sanki içine, bir şeyler hep eksik kalır sonrasında ne oldu diye kafamı kurcalar durur. Ama bu kitapta öyle yerlerde bitiyor ki tamam oluyor hatta bazılarında daha fazlasını bilirsem daha çok üzülürüm bu kadar yeter diyorsunuz. Sonuç olarak diyeceğim o ki ben her bir parçasını ayrı sevdim her bir öyküdeki karaktere de ayrı sarılmak istedim. Okuyalım, okudukça da güzel kalalım.

Olduğu Kadar GüzeldikMahir Ünsal Eriş · İletişim Yayınevi · 20132,946 okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İmran Şahin