Sıradan güceniklikten tüm ülkelerin, halkların ve toplumların genelleşmiş nefretine geçiş -ki genellikle somut olarak deneyimlenmez- bu nefretin ahlaki özünü anlamamızı gerektirir. Şer söylemi İslam âleminin daha aşırı söylemlerinde yaygındır. Nitekim ABD liderlerinin kullandıkları iblis, şer ve benzeri şeylerin imgeleri, kendi kendini tatmin edici ötekisini üretmiştir. Uzun mesafeli nefret iki ölümcül şeyin karıştırılmasını gerektirir: Dünyadaki ahlaki çürümeyi bir çırpıda açıklamaya çalışan Manişeci teodise ve bu Manişeci teodiseyi yerelde anlaşılabilir hale getirebilecek imgeler ve mesajlar. Uzun mesafeli nefret ahlaki açıdan eksiksiz bir şer imgesi yaratır ve ona tam bir toplum, halk ya da bölge çehresi kazandırır.