"İnsan yaşamı derin ve kasvetli bir gece gibi geliyor bana, ancak yer yer çakan şimşeklerin katlanılır kıldığı bir gece" diyor Hesse. Kitap boyunca da o kasvetli, bunaltıcı, gri hava sürüp gidiyor. Fakat kitabın başlarında her şeyin sona erdiğini, geriye dönüp anıları anımsadığımızı anladığımızdan olsa gerek deniz fırtınalı olsa da onu seyretmek nasıl bir dinginlik bırakıyorsa insanın üzerinde, kitabı okumak da öyle bir dinginlik oluşturuyor. Bir de bahsettiği o ışık çakması. Kitabın kasvetini dağıtan bu şimşekse bence müzik. O ahenk, o ritim, kelimeler üzerinden bizleri sarıp sarmalıyor. Kuhn' un sürekli içinde kabaran o derin ırmağın sesi bu sayede bizlere kadar ulaşıyor. Kurgusunun çok muhteşem olduğu söylenemez elbette. Neyin geleceğini, hangi klişelerle karşılaşacağını okuyucu seziyor. Buna rağmen benliğimi dolduran o tanıdık his kitabı bana yakınlaştırdı: "İnsanlardaki ortak noktalar, herkeste kendine özgü olarak bulunup kendisini başkalarından ayıran özelliklerden daha çok ve daha önemlidir." Değindiği noktalar ve bunu anlatış tarzı gerçekten hoş. Karakterlerinin hayat karşısındaki iniş çıkışları, Hesse' nin sürekli değindiği birlik hissini hatırlatıyor insana. #121824840 Kısacası bu kitapla Hesse'yi ne kadar özlediğimi anladım. Ben severek okudum. Herkese de tavsiye ederim. Not: İncelemede geçen alıntılar kitaptan alınmıştır.

GertrudHermann Hesse · Yapı Kredi Yayınları · 2020709 okunma

··

414 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül