Evli bir kadına duyulan, karşılık bulunmasına rağmen kavuşma imkanı olmayan, tam ve doğru ifadesi ile imkansız bir aşkın romanı Eylül. Aynı zamanda edebiyatımızdaki ilk psikolojik roman olma özelliğini de taşıyor. Burada sohbet ettiğimiz okur arkadaşlarımın ve gündelik hayattaki iş arkadaşlarımın genelde yarıda bıraktığı, sev(e)mediği bir eser olmuş kendisi. Fakat genel izlenimin aksine, eksik bulduğum bir kaç nokta dışında, benim keyifle okuduğum bir eserdi. Güzel konakların, tekne gezilerinin, musikinin, hoş sadâlı odaların ve vatanın henüz el değmemiş bakir zamanlarının anlatımı beni her zaman etkilemiştir. Bu dönemin bebesi olmadığımı her zaman söylemişimdir :) Gelelim romanın eksik bulduğum yönlerine: Süreyya kısmına hiç değinilmemiş desek yeridir. Biraz uçarı, hevesleri olan, hep kendi dediğinin olmasını isteyen bir adam, fakat ortada eşini sevmesine engel bir durum yok. Varsa da anlatılmamış.Tartışmıyorlar ama Suat ile aralarında sürekli saçma bir soğukluk var. *Bu soğukluğun kaynağı nedir? *Süreyya bu ilişkide gerçekten mutlu mu? *Suat hakkındaki düşünceleri neler? Bunlar hakkında hiçbir bilgimiz yok. Adam kaçıp kaçıp tekneye gidiyor. Bir diğer atlanan konu ana karakterlerden Necip. Biri de çıkıp demiyor ki; *Bu adamın hiç işi gücü yok mu? *Parayı nerden buluyor da sürekli geziyor? :) *Bekar adamın evli çiftin evinde ne işi var, sürekli onlarda kalıyor? Genel hatlarıyla, bahsettiğim eksiklikler dışında sürükleyici bulduğum bir eser oldu diyecektim ki, betimlemelerinin ustalıkla yapıldığı, ruh tahlillerinin ince işçilikle, ilmek ilmek işlendiği bir esere, böyle basit bir sonun reva görüldüğünü anımsadım. Neyse daha fazla spoiler vermeden huzurlarınızdan ayrılıyorum. İyi okumalar dilerim :)

EylülMehmet Rauf · Can Yayınları · 202239,7bin okunma

·

134 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Efe Can Koral