Neşet Ertaş söyleşilerinde Abdal (Bektaşi) dedelerinden bahseder. Dede, köylülerin borçla dertle kesip kendisinin önüne koydukları tavuktan azar azar etrafa dağıtır; birisi "dede az vermedin mi" dese, "lokma karın doyurmaz şefaat arttırır" dermiş ve sonuçta tavuğun dörtte üçü dedenin önünde kalırmış. Bu durumda dedenin sunduğu şey tavuk değil, şefaat oluyordu.
Sayfa 280Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.