Gönderi
Tolstoy’un 20’li yaşlarında yazdığı, bizim de 20’li yaşlarımızda okuduğumuz, muazzam bir devir farkının yansığı eseri. Açıkçası kendi hayatından kesitler içermese yani biraz kendinden anlatmasa, çok da okuyucuyu etkilemeyecek bir eser diyeceğim. Dürüst olayım. Zaten her insanın her eseri aynı mükemmellikte olamaz, öyle mi?
Bu kitapta en çok dikkatimi çekenlerse ‘İyilik’ teması üzerinde durması ve günahsız yaşam hareketiydi sanırım. Olaylardan çok gözlemler dikkat çeker bu kitabında. Yani sadece olayı anlatıp geçmek yerine gözlemlerini; düşünce, fikir ve hislerini de yansıtmıştır bu esere.
Kitapta hiç de hoş olmayan bir kısım var. Karakterin sürekli aşık olduğunu zannetmesi ve aşık olmadığını anlayınca da aşıkmış gibi davranması yahut aşık olacak birilerini aramaya devam etmesi. Bu öyle değil. Hayatta 1 kere aşık olursunuz. Bunun dışı sevmek ve benzeri kelimelerle tarif edilebilir. Aşık olduğunuz insan için çabalar ve bu aşka karşılık vermesini beklersiniz. Kelimelerinizi bile ona adarsınız. Ölene kadar uzun yıllar beraber olduğunuzda da ‘AŞK’ tanımına uyuyorsunuz demektir. Aşk, bu kadar ucuz bir kelime değil. Onu değersizleştirenlerin kendi ucuzluğudur bu. Aşk, çok büyük bir olaydır ve büyük bir insanla tek bir defa yaşarsınız. O yüzden ben Tolstoy’a adeta sinir oldum bu kitapta, o kısımlarda. Belirtmezsem rahat edemem, şimdi iyi okumalar dilerim..
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.