Eroinle Dans kitabından önce yazarın Piraye ve Iz kitaplarını okudum. Yazarın dilini seviyorum, karakterler kurgusu da güzel oluyor genel olarak ama kitabında sürekli kadınların hataları ve hatalarından kaynaklı aldığı yaralar beni okudukça üzüyor. Gerçekten böyle olayların varlığını düşünmek, yaşanmış yada yaşanabilecek bir kurgu olduğunu bilmek üzüyor sanırım beni.
- Eroinle Dans kitabında da öyleydi. Annesi ve babası iyi olan, iyi bir yaşantıya sahip olan Eylül'ün üniversite için Istanbul'a gitmesiyle başlayan olaylar silsilesini anlatıyor bize kitap. Bir kızın yaşantısı bu denli nasıl değişebiliyor? Izmir kızı eylül mu yoksa Istanbul'da Dünya ile vakit gecirirken Eylül mu gerçek eylül? Bu ve bunun gibi bir-çok soruya yanıt bulmaya çalışıyor Eylül, gerçeği aslında çok belliyken kendini yanlışa sürüklemeyi seçiyor belki de. Kitabı okurken pek çok yerinde çileden çıkarttı verdiği kararlarla Eylül beni. Bir arkadaş uğruna bu denli bir çabaya girmesi doğru muydu, yanlış mı? Eylül'e bazen hak versem de Dünya'nin onu sürekli şaşırmasına ve yalan söylemesine sinir oldum. Benim için kitapta Dünya=Yalan ve gizemdi. Eylül ise yanlış arkadaş seçimleri olan, yanlış kişilere bağlanan hayatını alt üst eden bir kızdı. Bu kitapta üzüldüğüm bir diğer kişi ise Anıldı. Iyi kalpli, sessiz sedasız sevmeyi bilen sevdiğine iyilikle seven Anıl.
