Bu mecrada daha önce hiç inceleme yapmamış olmamdan ötürü yıllar önce okumuş olduğum, ara ara kitaplığımdan çıkarıp buruk bir gülümsemeyle tozunu aldığım, kendime hatırlatmalar yaptığım şeker tadında bir kitapla başlangıç yapmak istedim. Ancak “yetişkin” ve kendini “yetişkin hisseden” kişilerin, çok boyutlu düşünmeksizin dünyaya tek bir pencereden bakan ve çocukların dünyasına adım atmaktan geri duranların damağında acı bir tat bırakabilir. Çünkü gerçekleri çat çat insanın yüzüne çarpan Küçük Prensimizin eleştirilerine maruz kalmak için kemerlerinizi sıkıca bağlamalısınız. Kitapta dikkatimi çeken ilk durum,hem yazarın hem de uçağı bozulup küçük prensle tanışan pilotun aynı mesleği yapıyor olmasıydı.Ancak küçük prens mi yoksa pilot mu yazarı temsil ediyor bir türlü açıklığa kavuşturamadım ama şuna kanaat getirdim; yazar içindeki gizli dünyasını, her çocuğun her bireyin dünyasını gözler önüne sermek istiyor. Belki de yazar, hem Küçük Prens’e hem pilota Nusret misali kendisinden bir şeyler serpiştirmiştir ve iki karakterimizin entegre olmuş hâlidir. Mesleği pilotluk olan yazarımızdan bu şaheserini bağımsız düşünmek imkansızdır diye düşünüyorum. Ayrıca kitaptaki bütün resimleri yazarın kendisi çizdiği tezi var ortada. Bu da kitabı özel kılan unsurlardan bir tanesi. Olaylar pilotun uçağının Sahra Çölünde bozulup Küçük Prens ile tanışmasıyla başlıyor. Pilotluktan önce küçükken resime ilgisi olan karakterimizin, ilgi ve yeteneğini yetişkinlere kanıtlayamaması ve onun hayal gücünü anlayamamaları resim çizme serüvenini sonlandırdığı için yetişkinlere atıfta bulunuyor. Aslına bakarsak kitabın ana fikrinde de yetişkinlere ve onların hatalarına, dünyaya karşı sergiledikleri tutum ve bakış açısının yanlışlığına değiniyor diyebiliriz. Yetişkinlerin çocuklar gibi derin hayal gücüne sahip olamamalarına, onların da bir birey olup bazen yetişkinlerden daha duyarlı olabileceklerine sıkça değinilmiş. Yetişkin insanların rakamlarla ilgilendiğiyle ilgili bir bölüm vardı. Alıntılamaka gerekirse şöyle diyordu ‘’Yetişkinlere; pembe tuğladan bir ev gördüm, pencerelerinde sardunya çiçekleri, çatısında güvercinler vardı, deseniz o evi bir türlü hayal edemezler. Fakat yüz bin franklık bir ev gördüm derseniz ‘ay ne güzel ev!’ diye çığlık atarlar.’’ Günümüzde de bu durumu görüyoruz. İnsanlar paraya,hırsa,şan ve şöhrete ne kadar tamah ediyorlar değil mi… Oysaki “küçük” görülen bir çocuğun gözünden dünyanın zenginlikeri, hayata bakışı, bir yetişkinin bakışından çok daha manidar olabilir. Biraz olayların içine girmek gerekirse; gezegen gezegen dolaşan küçük prens her gezegende birisiyle tanışmış. Kral, coğrafyacı,sarhoş, iş adamı… En son durağı olan dünyada ise tanıştığı ve tuhaf bulduğu bu yetişkinlerden milyarlarca varmış. Fakat o insanların içine değil çölde bir yılanın yanına düşmüş. Yılan ile arasındaki şu diyalog beni çok etkiledi: -İnsanlar nerede? Çölde biraz yalnız duyumsadım kendimi. –insanların yanında da yalnız olursun. Evet, bir insan kalabalıklar içinde, milyarlarca insanın arasında, her gün konuşup sohbet ettiklerinin yanında bile yalnız hissedebilir. Çünkü küçük prensten anladığımız gibi önemli olan rakamlar değildir. Önemli olan dinleyen, anlayan ve hissettirebilen insanlardır. Belki de tek bir ‘insan’dır veyahut dikenli bir gül, bir tilki, bir kedi, bir ağaç… Kitabın gayet sade ve akıcı bir dili var. Sayfa sayısı az olduğu için birkaç saatte bitirip keyifle kitaplığa yerleştirilebilir. Her ne kadar çocuk kitabı kategorisinde yer alsa da yetişkinlerin de okuyup ders çıkarması gerektiğini düşünüyorum ve bir nebze de olsa çocukların perspektifinden nasıl göründüklerini anlamaları için okumaları gerektiğini düşünüyorum. Birkaç Alıntı: ‘’ Oysa insanların artık öğrenecek zamanları yok. Her şeyi hazır alıyorlar. Satıcılar hazır arkadaş satmadığından dostları da yok.’’ ‘’Ancak gönül gözüyle görebilirsin gerçeği. İşin özü gözle görülemez.’’

Küçük PrensAntoine de Saint-Exupéry · Can Çocuk Yayınları · 2015234,7bin okunma

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ceyda Gökmen