Bu ne acaip bilmece!
Ne gündüz biter, ne gece.
Kime söyleriz derdimizi; Ne hekim anlar, ne hoca.
Kimi işinde gücünde,
Kiminin donu yok kıçında.
Ağız var, burun var, kulak var; Ama hepsi başka biçimde.
Kimi peygambere inanır;
Kimi saat köstek donanır;
Kimi kâtip olur, yazı yazar;
Kimi sokaklarda dilenir.
Kimi kılıç takar böğrüne; Kimi uyar dünya seyrine:
Karı hesabına geceleri, Gündüzleri baba hayrına.
Bu düzen böyle mi gidecek? Pireler filleri yutacak;
Yedi nüfuslu haneye
Üç buçuk tayın yetecek?
Karışık bir iş vesselâm.