Fakat vücudumun düşmesini, bacaklarımın kasılıp seğirmeye başlamasını izlerken gözlerinde anlayıştan eser yoktu. Sadece şok, öfke ve... iğrenme. Önümde diz çöküp nazikçe göz yaşlarımı silen adam gitmişti. Beni çatıda tutan, şakalarıma gülüp onurumu savunan ve beni yıldızların altında öpen adam gitmişti.