Duygu Başekin: Küfrediyorum iradesizliğime. Küfrediyorum insanlığıma. O kadar çok renk var ki içine düştüğüm çukurda,her yer kararıyor ve simsiyah oluyor gözlerimi açınca gördüğüm hayat... Aslında gözlerim kapalıyken iyi bir insan oluyorum ben. Hiçbir şeyi fark edemeyen,duygularından yoksun,bitkisel hayatta olan... Aralamaya başladığımda gözkapaklarımı,başlıyor cehennem tiyatrosu! Oysa otopsisi yapılmış bir bedeninki bir bedeninki kadar boş bir beyinle ne kadar mutlu olurdum,diye düşünüyorum. Bir yerlerde ölü doğmuş bir çocuk olduğumu biliyorum. Sadece yaşıyormuş gibi yaptığım için iki ayağımın üstünde duruyorum.

Küfrediyorum iradesizliğime. Küfrediyorum insanlığıma. O kadar çok renk var ki içine düştüğüm çukurda,her yer kararıyor ve simsiyah oluyor gözlerimi açınca gördüğüm hayat... Aslında gözlerim kapalıyken iyi bir insan oluyorum ben. Hiçbir şeyi fark edemeyen,duygularından yoksun,bitkisel hayatta olan... Aralamaya başladığımda gözkapaklarımı,başlıyor cehennem tiyatrosu! Oysa otopsisi yapılmış bir bedeninki bir bedeninki kadar boş bir beyinle ne kadar mutlu olurdum,diye düşünüyorum. Bir yerlerde ölü doğmuş bir çocuk olduğumu biliyorum. Sadece yaşıyormuş gibi yaptığım için iki ayağımın üstünde duruyorum.

Sayfa 109Kitabı okudu

Kinyas ve Kayra Hakan Günday

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Duygu Başekin