Diğer kitabın bitmesine az kalmıştı, evden çıkarken aceleyle bu kitabı bulabildim. Çocuklar için yazılmasına rağmen benim hoşuma gitti. Hayvanları anlayabilmemize yardımcı olabilecek bir kitap. Bir serçeyi gördüğümde "acaba yavrusuna yemek mı götürüyor?" diye sormadan edemeyeceğim bundan sonra. Kitapta kuşlara taş atan yaramaz çocuklardan bahsedilmiş. Fakat çocukları geçtim insan olarak durup düşünüyor muyuz eylemlerimizi gerçekleştirirken? Yoksa kimselerin görmeyeceğini umut eden kınalı gibi gaflete düşüp, içimizdeki canavarı gün yüzüne mi çıkarıyoruz?