"Acı çekiyorum, ama yine de yaşamıyorum ben. Çözümsüz bir denklemdeki Meçhul, bir X'im ben. Tüm başlangıcını ve sonucunu yitirmiş bir tür hayaletim ben hayatta."
On beş on altı yaşlarındayken yetimhanede okumuştum bunları ve sanırım Dostoyevsky insanlığın sonu gelmek bilmeyen çaresizliğini göstermek, belki de insanların yüreğine dehşet salıp onları Tanrı'ya inanmaya ikna edebilmek için yazmıştı bunları.
Sayfa 491Kitabı okudu
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.