Bu dünyada insanlarin korktuğu tek şey öğrenmekti.Acıyı,susuzluğu,açlığı ve üzüntüyü öğrenmek onların uykularını kaçırıyor, bu yüzden daha rahat döşeklere , daha leziz yemeklere ve daha neşeli dostlara sığınıyorlardı.Dünyaya olan kayıtsızlıkları bazen o kerteye varıyordu ki, kendilerini altin ve gümüşten , zevk ve safadan , lezzet ve şehvetten bir alem kurup, keder ve ızdırap fikirlerinin kafalarına girmesine izin vermiyorlardı.Oysa Uzun İhsan Efendi , Dünya'nın şahidi olmanın gerçek bir ibadet olduğunu sık sık söylerdi.Her insan şu ya da bu şekilde dünyayı okumalıydı.
Sayfa 90Kitabı okudu
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.