Walter Benjamin'in Thomas Mann ve Borges'a fazlaca benzettiğim bir dili var. Öte yandan rüyalarını ele almış olması bariz bir saydamlık örneği... Kelime seçimleri büyülü ve cümlelerin akışı insanı rüyadaymışçasına düşündürüyor. Kitabı beğenmekle beraber, vazgeçilmez bir eser değil.
