Yazarın tüm kitaplarını büyük bir beğeniyle okuyorum. Bu kitabından da en az diğerleri kadar keyif aldığımı söylersem yalan olmaz. Kitabın ilk yarısı seksi bir futbol oyuncusuyla güzel spor muhabirinin tatlı çekişmeleriyle geçti. Keşke bu şekilde de devam etseydi ama yazarımız sağ olsun her zaman olduğu gibi yine geçmişten gelen hayaletleri üzerimize saldı ve boğazımıza bir yumru, yüreğimize de bir taş oturtmayı başardı.
Hiç abartmıyorum, Brody'nin geçmişten çıkıp gelen eski bir madde bağımlısı kız arkadaşının kitaba girdiği zamandan itibaren her şeyin tepetaklak olacağı anı beklemekten, okurken gerim gerim gerildim resmen. Üstelik bazı kısımları Willow denen kızın gözünden okumaktan da hiç haz etmedim. Hayır, ne gerek vardı yani?
Ya Brody'e ne demeli? Geçmişinde seni mutlu edememiş, dolayısıyla da kendisine hayrı dokunmayan bir kıza bu kadar centilmenlik niye be arkadaşım? Bazı kısımları okurken sinirden yediğim tırnaklar yemin ediyorum bir haftada zor uzar. Mutlu sona bağlananana kadar okumak bile bana yeterli gelmedi. Böyle durumlara acayip uyuz oluyorum çünkü. Kitabın tek puanını da Brody'nin yaptığı saçmalıklar, Delilah'ın söylediği aptalca laflar yüzünden kestim. Hak ettiler ama!
