Sürrealizme olan ilgim ve sevgim sebebiyle okumak için çok heveslendiğim bir kitaptı.Sinestezi yüklü bir kitap. Başka bir kitapta böyle bir hisse kapılmadım. Sanki söz ve sözcüklerle değil de renkli lekeler ve çiziklerle yazılmış/çizilmiş bir kitap. Kitabın bu görsel büyüsünden dolayı Salvador Dali'nin neden hayranlık beslediğini anlayabiliyorum. Bunun yanında kendi açımdan kitabı özümseyebildiğimi zannetmiyorum; bir kez okuma ile özümsenebileceğini zannetmiyorum. Galiba ilk okumamın genel özeti tek kelimeyle; "tuhaf!" olabilir. İyi veya kötü, sevdim veya sevmedim diyemem. Bunun sebebi kitabın özgünlüğünden kaynaklanıyor olması gerek. Hayal gücümü daha fazla kullanarak tekrar okumam gerektiğinin farkında olarak bitirdim kitabı. (Bunu inceleme olarak da ekliyorum)
1 next answer
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.