Osmanlı idarecileri üretimin genellikle fiyatların en yüksek ya da pazarların en geniş düzeye ulaştığı durumlarda değil, devletin adalet ile hakkaniyet için en iyi koşulları yarattığı ve imalatçıların gerekli malzemeleri rahatça edinmesini sağladığı durumlarda gelişeceği varsayımından hareket ederdi.