Sadık Turan ile birlikte biz de cephede savaştık, esir düştük, acı çektik, üzüldük. Kitaptaki tasvirler çok güzeldi, içimizde yaşadık adeta. Duygular insanın ciğerine işliyor. Esir olmak, kuru ekmeği bile bulamamak çok zor ama daha zoru insanların acı çekişini, öldürülüşünü izlemek. Hele ki o kişiler tanıdıkların ise insanın canından can gidiyor. Esir kamplarında acı var, ölüm var, açlık var. Esir kamplarında yaşanan duygular insanı kolay kolay terk etmiyor. Bazen ölüme bile eşlik ediyor, o acılar. Kitaptaki Süleyman, Osman, Halil, Cevdet, Mustafa, Enver ve Azerbaycanlı'nın ölümü... Grişa' nın sevgisi, saygısı ve canını vermesi beni çok üzdü. Çok beğenerek okuduğum, duygudan duygulara geçtiğim bir kitaptı. Okunmasını tavsiye ederim. Şunu da söylemeden geçemeyeceğim: Sürekli onu unutmayacağım, bunu asla unutmayacağım diye sürekli yinelenmesi. Zaten yaşananlar çok zor şeyler, insan nasıl unutur ki, istese de unutamaz.

Korkunç YıllarCengiz Dağcı · Ötüken Neşriyat · 20192,288 okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Muallime Güler