Okudum bitti.
Virginia Woolf okurken ben tam olarak şöyle hissettim. Çok bilen, çok iyi gözlemleyen ve bunları devamlı anlatma gereği duyan, hafif sitemkar, biraz tepkili bir arkadaşımı dinliyor gibi... Sanki şehrin sokaklarında birlikte dolaştık. O anlattı, gösterdi, vurguladı ben tam olarak yoktum yada ordaydım ama bir hayalet gibi Harika bi histi Konudan konuya geçiyormuş gibi gelsede bir konu hakkında birden çok betimleme yaparak tekrar aynı noktaya ustaca dönüyor
Peki kimler okumalı
Günümüzde kelime anlamının bir karmaşaya dönüştüğü feminizmin aslında ne olduğunu öğrenmek isteyenler okumali
Neden kadınlardan bir Shakespeare çıkmıyor bilmek isteyenler okumalı Ve ben uzun etkili konuşamıyorum...vurucu ve ikna edici cümlelerim yok diyenler okumalı.
Benim kitapta en sevdiğim kısım; bir kadeh şarap alıp içtiği bir zaman bu dünya yaşamak için çok güzel bir yer derken oradan geçen kuyruğu kesik bir kedi görerek şöyle düşünmesi oldu "Bu görüntü bana bilinçaltı zekasının sürprizi. O eksik kuyruğu olmayan kedi dünyanın görüntüsünün eksik olduğunun mu kanıtı yoksa bilinçaltım benim yaşamımı kusursuz yaşamama olanak mı vermiyor?"