Sevdanın en saf, en masum haliydi özlemek.
Sessizce, an gelir kımıldamadan.
Bazen ağlayarak,
Belki bir iki mısra şiir ve dinlenen hüzünlü bir şarkı.
Özlemek için bahane olmuştu belkide sevmek.
Özlemek...
Kimi için rakıyla, kimine göre şarapla,
Biri için çayla, kiminede sigarayla iyi gider.
Aşk masasının en güzel mezesi olur.
Neden ve nasıllara bakmadan,
Neredeleri merak etmeden özler insan.
Çoğu zaman ki özlemekten ötürü
Sevgisini unutur.
O'nu sevdiğini söylemezde insan
Sorulduğunda sadece özledim der.
Azizim şimdi sen söyle bana...
İnsan;
Sevdiği için mi özler
Yoksa özlediği için mi sever
Gürkan Toktaş
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.