Merhabalar, bu kitabı okurken sanki Dostoyevski ile aynı masada oturup anlattıklarını dinliyormuş gibi hissettim. Yazdıkları kendi yaşamından kesitlermiş gibi, kırk yaşındaki memur Dostoyevski’nin ta kendisiymiş gibi bir izlenime kapıldım. Yeri geldi ona üzüldüm, yeri geldi kızdım ve hatta yer yer hak verdim. Yazarımız duygu karmaşasını öyle bir yansıtmış ki, aynı karmaşayı kendi benliğimde hissettim.
Eser, dolu bir kafayla okumaya müsait değil. Yani demem o ki, kitap okuma iştahınızın en açık olduğu bir anda okumalısınız. Böylece daha çok sevecek, daha iyi idrak edeceksiniz.
Sarajka keyifli okumalar diler.
