O zaman, neden?..
- "Düşünmenin de yöntemi olur mu?"
- "Olur.."
Olması gereken düşünme yöntemi bu olunca "daha önce yaptığımız ne acaba?" diye düşünmedim değil, ve evet 
Felsefece Düşünmenin Yolları nı okumak felsefî düşünmenin 'fundamentalist' yöntemini görmek açısından gerçekten ilginçti..
Okurun kazanımı açısından bakarsak, yazarın 'Yasa, Bilgi, Doğruluk, Değer, İnsan, Varlık, Toplum ve Mutlak' başlıkları altında eski düşünürlerin ileri sürdükleri fikirlerden çok karşı fikir oluşturmada izledikleri yöntemleri sunması bizi -kendi fikrinizi oluşturmada- doğru düşünmeye itiyor ki kitabın amacı da anladığım kadarıyla bu; ana tema, yazarın kendi fikrini iletme endişesi değil, sizi bir fikre taraf yapmak da değil; gerçeği aktarmada okurun kendi yöntemini belirlemesini sağlamak diyebilirim.
Konu başlıklarının çoğunun altında Felsefe ve Tanrı kavramı olunca kitap içeriği hakkında bir takım değerlendirmelerde bulunmak istedim ki, özellikle 'Mutlak' başlığı altında 'Tanrı, din, inanç' hakkında eski düşünürlerin tartışma ve düşünceleri çok ilginç..
Toplumda 'felsefenin olduğu yerde inanç, din, Tanrı gibi kavramların ol(a)mayacağı...' gibi bir bakış açısının hakim olduğunu düşünürüm. (Göreceli bir konu, bu tartışılabilir) Ama 
J. M. Bochenski başka bir şey söylüyor;
Whitehead'an aktardığı "Tanrı inancından tamamen bağımsız olarak düşünmüş tek bir kişi olduğunu söylemişti -o da Aristoteles" bir iddiadan öte tespit gibi mi duruyor sizce de?
Örneğin bu alıntıdaki uzun paragraf #125145374 üzerinde konuşulması gereken önemli bir konuyu açıyor; ''... büyük düşünürlerin hiç birinin Tanrının varlığını pek de sorun etmediği..''
Ve önemli bir soru ortaya koyuyor; "felsefede akıl yürütme ile vardığımız nokta ile dindeki tapınç, umut ve sevgi ilkeleri arasında bir köprü var mı?"Bknz. #125249430 Kitap bu soruya bir önermede bulunmuyor, fakat felsefece düşünme yollarını gösterip okuru kendi yanıtıyla başbaşa bırakıyor.
Düşünürlerin, Tanrı'yı bir 'mutlak' kavramı çerçevesinde tartıştıkları sayfaları ilgiyle okuyacağınızı düşünüyorum. Çoğumuzun 'Ateizm' adı altında değerlendirdiğimiz ünlü düşünürler örn. Nietzche, Cioran, Kant hatta bir düşünce ekolü Nihilizm.. Baktığımızda tüm eserlerinde ya da ideolojik hedeflerinde 'Hristiyan Tanrısı' ile sürekli bir kavga halini görürsünüz,. Mesele şunun bunun Tanrısı olmaktan öte, kavgalı olunan 'mutlak' olduğuna göre..
Sorum şu; (tersten de okuyabilirsiniz) inanmadığın bir varlıkla neden kavga edesin ki?.
Kısa bir kitap ama okunası..
(Dipçe; bu baskıyı önermiyorum çünkü sayfa numaraları karışık ve özensiz bir sayfa düzenlemesi var.)
Keyifli kalınız.. :)
··
331 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.