"Bazen iyi görünen kibar insanları sokakta durdurması ve onlara "Ben mutsuzum, " demesi gerektiğini düşünüyordu." Bu kitabı " Mrs. Dalloway" değil de 'Clarissa'nın Ruhunun Ölümü' olarak hatırlayacağım.Her bir karakterin başka bir hayat içinde ruhunun ölümü gelecek aklıma. Yitirilmiş şeyler, geçmişte kalan duygular. Şimdi de yapılacak onca şey varken bir gürültünün içinde koşturup durmak... Kitabı elinde tutanlarda karakterlerden farklı değil, yo kesinlikle değil. Ya buranın içinden fırladık ya da birileri yine bizi yazmış. Yavaş yavaş bazı parçalarımız bizden kopuyor ve kendi ruhumuzun ölümü de önceki çağlardan farklı olmuyor. Başka bir kitapta "Bir insanın ruhunun tarihi, bütün bir ulusun tarihinden daha az meraklı, daha az eğitici değildir..." diyordu, daha az önemsiz de değildir.Bir başkasının ruhuna bakarak kendi ruhunu nasıl kurtaracağını düşünmek, tıpkı tarihten dersler çıkarmak gibi. Bu kitabı okurken bunu düşündüm. Anlam veremediğimiz kalabalığımızla şuan mutluyuz sanıyoruz. Ya da yalnızlığımızda mutluyuz sanıyoruz. Mutluluk tam olamasada doğruyu yaptığımızı düşünüyoruz. Ve birilerinin seçtiği hayat bize ne kadar uzaksa o kadar yanlış geliyor. Birbirimizi yalanlıyor ve doğrularımıza kendimizi hapsediyoruz. Yıllarca bir kitap yazacağım diyen bir karakter vardı, ellili yaşlarında hala o kitabı yazmamıştı.Ama yazacağını söylüyordu, mutlaka yazacağını. Ne demeli o kadar eminimki biraz bu karakterler olduğuma. Keşke öyle olmasa. Yine de şansım varken, camdan dışarıya bakarken sadece manzaranın güzelliğini görmek istiyorum. Umarım okuyan herkes bunu hisseder ve ister.

Mrs. DallowayVirginia Woolf · İndigo Kitap · 20194,627 okunma

·

63 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

zeynep