Kitap arka kapakta da bahsedilen dört kişinin monolog olarak konuşmaları şeklinde gerçekleşiyor. Dürüst olmak gerekirse ben monolog okumayı seven birisi olduğum için severek okudum başlardan itibaren. Ayrıca kitabın bir ilginç özelliği, bahsedilen ve anlatımda bulunan dört kişiden birisi yazarın kendisi, yani Alberto Manguel. Ve biz de zaten kitaba ilk bölümde onun anlatımıyla başlıyoruz. Biraz fazla daldan dala atlayan - ki bunu kitapta da defalarca söylediğini okuyoruz -, bolca betimlemeli bir anlatıştı bu. Bevilacqua’nın hayatını kısmen onun anlattıkları, kısmen de kendi gözünden düşünceleriyle görüyoruz. İkinci bölümde sevgilisi Andrea anlatmaya başlıyor ve daha ilk cümlesiyle beraber Manguel'in ilk bölümde anlattığı her şeyden şüpheye düşürüyor. Andrea bütün bölüm boyunca Bevilacqua’yı kendi gözünden anlatıyor ve anlattıkları Manguel ile çok farklı. Üçüncü bölümde hapishane arkadaşı Domuz'u dinliyoruz bu kez. Bu bölümde ufak bir farklılık olarak Bevilacqua’nın hayatından çok Domuz'un hayatıyla ilgili şeyler okuyup farklı bir gerçeklikle karşılaşıyoruz. Dördüncü bölümde ise Gorostiza bir şeyler anlatıyor ama inanın ilk başta ne olduğunu bir gram anlamadım ve gerçekten yoruldum okurken, ama sonrasında öyle bir noktaya geldi ki; gerçekten bütün insanlar yalancıdır dedim biterken. Beşinci ve son bölümde sözü kendisini ilk kez duyacağımız gazeteci Terradillos alıyor ve kitabın kapanışı gerçekleşiyor. Kitap zaman zaman durağanlaşan bir yapıya girse de ben okurken keyif aldım. Herkese öneriyorum diyemem ama monologlar ve insanların aynı olaylara farklı bakışlarını ve hatta yalanlarını görmek isteyenler okuyabilir diyorum.

Bütün İnsanlar YalancıdırAlberto Manguel · Yapı Kredi Yayınları · 2012151 okunma

·

322 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.