Bizim şarap içmemiz ne keyfimizden, Ne dine, edebe aykırı gitmemizden; Bir an geçmek istiyoruz kendimizden: İçip içip sarhoş olmamız bu yüzden. Okunu attı mı ölüm, sipeler boşuna ; O şatafatlar, altınlar, gümüşler boşuna; Gördük bütün insan işlerinin iç yüzünü : Tek güzel şey iyilik, başka düşler boşuna. Dünyanın geçiciliği konusundaki anlatımları ise muazzam. Şarap ve sevgiliye olan aşkı ise bütün dörtlükleri sarmış durumda. Şiirlerinde kendini okuyucuya tamamen açan, aklındakini bütün detayları ile ama bütün sadeliği ile anlatan biri Hayyam. Hayyam hayatı çok seviyor.Ancak bilindiği üzere sitem sevgiden doğar ve onun dizelerinde de sitemli ifadelere fazlasıyla görüyoruz.Yaratılışını sorguluyor, özüne ulaşmaya çalışıyor, insanları sahte davranışları sebebiyle eleştiriyor.Onun sorunu Allah'a inanmakla veya Allah'a inananlarla değil, kendi ifadesiyle seccadeye tapanlarla... Yani dini özde değil sözde yaşayanlarla... Fakat içindeki rubaileri okudukça günahkar bir adamın hayat döngüsünü okuyor gibi oluyorsunuz. Bazı dörtlüklerde bir din aliminin tavsiyesini, bazılarında dünyanın adaletsizliğinden isyan eden bir mazlumun isyanı, bazılarında bir sarhoşun nağmeleri, bazılarında ölüme gün sayan bir ihtiyarın kabullenmişliği… Dünya hangi gülü bitirdiyse yerden Kırıp atmış, toprağa gömmüş yeniden. Su yerine toprağı çekseydi bulut Sevgili kanları yağardı göklerden. Sevgili, seninle ben pergel gibiyiz; İki başımız var, bir tek bedenimiz. Ne kadar dönersem döneyim çevrende: Er geç baş başa verecek değil miyiz? Madem bu kervansarayda kalıcı değilim, Şarapsız güzelsiz yaşamak hatadır derim Dünya 'muhdes' mi 'kadim' mi diye tartışmak boş: Ben gittikten sonra ha 'muhdes' olmuş ha 'kadim'! Bu dünyada nedir payıma düşen, hiç Nedir ömrümün kazancı felekten, hiç Bir sevinç mumuyum sönüversem hiçim Bir kadehim, kırılsam ne kalır benden, hiç. Gönlünce de dönse, bu dünyanın sonu ne? Okunup bitse de ömür destanın, sonu ne? Yüz yıl dilediğince yaşadın diyelim, Bir yüz yıl daha yaşasaydın, sonu ne? Sen hiç gitmeyecek gibisin, değil mi? O gidenler de hep senin gibiydiler. Kaderin elinde boynum kıldan ince: Tüysüz kuşa dönerim ecel gelince. Yine de toprağımdan testi yapın siz: Dirilirim içine şarap dökülünce. “Yıkık bir saray bu dünya dedikleri” Gönlünce de dönse, bu dünyanın sonu ne? Okunup bitse de ömür destanın, sonu ne? Yüz yıl dilediğince yaşadın diyelim, Bir yüz yıl daha yaşasaydın, sonu ne? Nedir; dedim bu yaşamak? Bir düş, dedi; birkaç görüntü... Keyifli okumalar...

DörtlüklerÖmer Hayyam · İş Bankası Kültür Yayınları · 200622,2bin okunma

·

198 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.