Ah Jean Valjean…
O herkesin babası olmasını isteyecek karakterde bir şahsiyetti, ama sadece Cosette’nin babası oldu. Sadece onu koşulsuzca sevdi. Ben bu kitabı incelediğim zaman çalınan bir ekmekle çarptırılan kürek cezası bazında ele alamıyorum. Kitap boyunca hiçbir kan bağı olmadığı halde küçük cosette’i bağrına basan, onu bir baba şefkati ile sarıp sarmalayan bir adamı ele aldım.
Zannımca Sefiller bir hayat kitabıdır, Sefiller bir tecrübedir, Sefiller deneyimdir… Sefiller çok şeydir. Seni Cosette’i sevdiğin gibi seviyorum Jean Valjean, gökyüzüne baktığında ona gülümseyeceğini söylediğin küçük Cosette gibi gökyüzüne bakacak ve gülümsediğini hissedeceğim, iyi uyu.
