İnceleme yapmayı beceremem ben. Öyle kitabı her yönüyle ele alabilen, hani alsam bile bunu aktarabilen biri değilim. Psikolojiden, sosyolojiden, felsefeden örneklerle, alıntılarla bir kitabı açıklamaya, yorum getirmeye ne bilgim yeter ne de bir kitabı eleştirecek donanımda olduğumu düşünürüm. Benim incelemeden anladığım naçizane duygu ve düşüncelerimi paylaşmaktır.
Söz konusu duygu ve düşünce iletimi olduğu zaman, Sahilde Kafka için ne hissettiğimi de ne düşünmem gerektiğini de bilemiyorum açıkçası. Kitap boyunca en yoğun hissettiğim duygu rahatsızlıktı. Bunun en temel sebebi ise kendimi karakterin yerine koyamamaktan, hikayeyi içselleştirememekten kaynaklı hissettiğim bir eğretilik duygusu. Hikayenin içinde fazlalık olan, yabancı bir cisim gibi...
Evet yabancıydım bu hikayeye, alışık olduğumuz etik ve ahlaki değerlere tümden karşıydı çünkü, belki de bundandı eğreti hislerim. Dahası bu etik kaygıların yersiz ve gereksiz olması da muhtemeldi. Etik mi değil mi sorusu karşısında verebileceğiniz bir cevap dahi vermiyordu yazar, aslında hiçbir bilgi vermiyordu. Yazarın (belki kasten) yarattığı belirsizlik, bilinmezlik ve eksiklik kitabın her sayfasından soluk bir duman gibi yükseliyordu. Okuru çileden çıkarmak üzere kurulmuş bir çark...
Özünde bir inceleme olmayan bu incelememi sonlandırırken, bu kitabın ikilemler kitabı olduğunu, bu yüzden okumaya niyeti olan arkadaşların karakteri gözlem çerçevesinde bırakmalarını önemle salık veririm. Çünkü içselleştirme çabaları etik anlayışınız dolayısıyla boşa kalacaktır.
Dipnot : Haruki Murakami'nin okuduğum ilk ve tek kitabıdır, son olma ihtimali ise muhtemeldir.
Dipnot iki : İçerik herkese hitap etmeyebilir lakin yazarın kurgu gücü, kaleminin duruluğu yabana atılamaz. Yalnız kültürel farklılıklar ve aşina olduğumuz batı edebiyatından ayrıldığı noktalar bariz bir şekilde dikkatinizi çekecektir.
